01/10 EYÜP 16-20

[tr] Eyüp 16-20

^16:1 Eyüp şöyle yanıtladı:
² ‹‹Buna benzer çok şey duydum,
Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
³ Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?
Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
⁴ Yerimde siz olsaydınız,
Ben de sizin gibi konuşabilirdim;
Size karşı güzel sözler dizer,
Başımı sallayabilirdim.
⁵ Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,
Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
⁶ ‹‹Konuşsam bile acım dinmez,
Sussam ne değişir?
⁷ Ey Tanrı, beni tükettin,
Bütün ev halkımı dağıttın.
⁸ Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;
Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
⁹ Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,
Dişlerini gıcırdatıyor bana,
Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
¹⁰ İnsanlar bana dudak büküyor,
Aşağılayarak tokat atıyor,
Birleşiyorlar bana karşı.
¹¹ Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,
Kötülerin kucağına atıyor.
¹² Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,
Boynumdan tutup yere çaldı.
Beni hedef yaptı kendine.
¹³ Okçuları beni kuşatıyor,
Acımadan böbreklerimi deşiyor,
Ödümü yerlere döküyor.
¹⁴ Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,
Dev gibi üzerime saldırıyor.
¹⁵ ‹‹Giymek için çul diktim,
Gururumu ayak altına aldım.
¹⁶ Ağlamaktan yüzüm kızardı,
Gözlerimin altı morardı.
¹⁷ Yine de ellerim şiddetten uzak,
Duam içtendir.
¹⁸ ‹‹Ey toprak, kanımı örtme,
Feryadım asla dinmesin.
¹⁹ Daha şimdiden tanığım göklerde,
Beni savunan yücelerdedir.
²⁰ Dostlarım benimle eğleniyor,
Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;
²¹ Tanrı kendisiyle insan arasında
İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
²² ‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,
Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
^17:1 ‹‹Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı,
Mezar gözlüyor beni.
² Çevremi alaycılar kuşatmış,
Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
³ ‹‹Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı,
Başka kim var bana güvence verecek?
⁴ Çünkü onların aklını anlayışa kapadın,
Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
⁵ Para için dostlarını satan adamın
Çocuklarının gözünün feri söner.
⁶ ‹‹Tanrı beni insanların diline düşürdü,
Yüzüme tükürmekteler.
⁷ Kederden gözümün feri söndü,
Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
⁸ Dürüst insanlar buna şaşıyor,
Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
⁹ Doğrular kendi yolunu tutuyor,
Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
¹⁰ ‹‹Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin!
Aranızda bir bilge bulamayacağım.
¹¹ Günlerim geçti, tasarılarım,
Dileklerim suya düştü.
¹² Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar,
Karanlığa ‹Işık yakındır› diyorlar.
¹³ Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam,
Yatağımı karanlığa seriyorsam,
¹⁴ Çukura ‹Babam›,
Kurda ‹Annem, kızkardeşim› diyorsam,
¹⁵ Umudum nerede?
Kim benim için umut görebilir?
¹⁶ Umut benimle ölüler diyarına mı inecek?
Toprağa birlikte mi gireceğiz?››
^18:1 Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
² ‹‹Ne zaman bitecek bu sözler?
Biraz anlayışlı olun da konuşalım.
³ Niçin hayvan yerine konuyoruz,
Gözünüzde aptal sayılıyoruz?
⁴ Sen kendini öfkenle paralıyorsun,
Senin uğruna dünyadan vaz mı geçilecek?
Kayalar yerini mi değiştirecek?
⁵ ‹‹Evet, kötünün ışığı sönecek,
Ateşinin alevi parlamayacak.
⁶ Çadırındaki ışık karanlığa dönecek,
Yanındaki kandil sönecek.
⁷ Adımlarının gücü zayıflayacak,
Kurduğu düzene kendi düşecek.
⁸ Ayakları onu ağa götürecek,
Kendi ayağıyla tuzağa basacak.
⁹ Topuğu kapana girecek,
Tuzak onu kapacak.
¹⁰ Toprağa gizlenmiş bir ilmek,
Yoluna koyulmuş bir kapan bekliyor onu.
¹¹ Dehşet saracak onu her yandan,
Her adımında onu kovalayacak.
¹² Gücünü kıtlık kemirecek,
Tökezleyince, felaket yanında bitiverecek.
¹³ Derisini hastalık yiyecek,
Kollarıyla bacaklarını ölüm yutacak.
¹⁴ Güvenli çadırından atılacak,
Dehşet kralının önüne sürüklenecek.
¹⁵ Çadırında ateş oturacak,
Yurdunun üzerine kükürt saçılacak.
¹⁶ Kökleri dipten kuruyacak,
Dalları üstten solacak.
¹⁷ Ülkede anısı yok olacak,
Adı dünyadan silinecek.
¹⁸ Işıktan karanlığa sürülecek,
Dünyadan kovulacak.
¹⁹ Ne çocuğu ne torunu kalacak halkı arasında,
Yaşadığı yerde kimsesi kalmayacak.
²⁰ Batıdakiler onun yıkımına şaşacak,
Doğudakiler dehşet içinde bakacak.
²¹ Evet, kötülerin yaşamı işte böyle son bulur,
Tanrı'yı tanımayanların varacağı yer budur.››
^19:1 Eyüp şöyle yanıtladı:
² ‹‹Ne zamana dek beni üzecek,
Sözlerinizle ezeceksiniz?
³ On kez oldu beni aşağılıyor,
Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
⁴ Yanlış yola sapmışsam,
Bu benim suçum.
⁵ Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor,
Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
⁶ Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı,
Beni ağıyla kuşattı.
⁷ ‹‹İşte, ‹Zorbalık bu!› diye haykırıyorum, ama yanıt yok,
Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
⁸ Yoluma set çekti, geçemiyorum,
Yollarımı karanlığa boğdu.
⁹ Üzerimden onurumu soydu,
Başımdaki tacı kaldırdı.
¹⁰ Her yandan yıktı beni, tükendim,
Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
¹¹ Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor,
Beni hasım sayıyor.
¹² Orduları üstüme üstüme geliyor,
Bana karşı rampalar yapıyor,
Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
¹³ ‹‹Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı,
Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
¹⁴ Akrabalarım uğramaz oldu,
Yakın dostlarım beni unuttu.
¹⁵ Evimdeki konuklarla hizmetçiler
Beni yabancı sayıyor,
Garip oldum gözlerinde.
¹⁶ Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor,
Dil döksem bile.
¹⁷ Soluğum karımı tiksindiriyor,
Kardeşlerim benden iğreniyor.
¹⁸ Çocuklar bile beni küçümsüyor,
Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
¹⁹ Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor,
Sevdiklerim yüz çeviriyor.
²⁰ Bir deri bir kemiğe döndüm,
Ölümün eşiğine geldim.
²¹ ‹‹Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın,
Çünkü Tanrının eli vurdu bana.
²² Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor,
Etime doymuyorsunuz?
²³ ‹‹Keşke şimdi sözlerim yazılsa,
Kitaba geçseydi,
²⁴ Demir kalemle, kurşunla
Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
²⁵ Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını,
Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
²⁶ Derim yok olduktan sonra,
Yeni bedenimle Tanrıyı göreceğim.
²⁷ Onu kendim göreceğim,
Kendi gözlerimle, başkası değil.
Yüreğim bayılıyor bağrımda!
²⁸ Eğer, ‹Sıkıntının kökü onda olduğu için
Onu kovalım› diyorsanız,
²⁹ Kılıçtan korkmalısınız,
Çünkü kılıç cezası öfkeli olur,
O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.››
^20:1 Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:
² ‹‹Sıkıntılı düşüncelerim beni yanıt vermeye zorluyor,
Bu yüzden çok heyecanlıyım.
³ Beni utandıran bir azar işitiyorum,
Anlayışım yanıt vermemi gerektiriyor.
⁴ ‹‹Bilmiyor musun eskiden beri,
İnsan dünyaya geldiğinden beri,
⁵ Kötünün zafer çığlığı kısadır,
Tanrısızın sevinciyse bir anlıktır.
⁶ Boyu göklere erişse,
Başı bulutlara değse bile,
⁷ Sonsuza dek yok olacak, kendi pisliği gibi;
Onu görmüş olanlar, ‹Nerede o?› diyecekler.
⁸ Düş gibi uçacak, bir daha bulunamayacak,
Gece görümü gibi yok olacak.
⁹ Kendisini görmüş olan gözler bir daha onu görmeyecek,
Yaşadığı yerde artık görünmeyecektir.
¹⁰ Çocukları yoksulların lütfunu dileyecek,
Malını kendi eliyle geri verecektir.
¹¹ Kemiklerini dolduran gençlik ateşi
Kendisiyle birlikte toprakta yatacak.
¹² ‹‹Kötülük ağzında tatlı gözükse,
Onu dilinin altına gizlese bile,
¹³ Tutsa, bırakmasa,
Damağının altına saklasa bile,
¹⁴ Yediği yiyecek midesinde ekşiyecek,
İçinde kobra zehirine dönüşecek.
¹⁵ Yuttuğu servetleri kusacak,
Tanrı onları midesinden çıkaracak.
¹⁶ Kobra zehiri emecek,
Engereğin zehir dişi onu öldürecek.
¹⁷ Akarsuların, bal ve ayran akan derelerin
Sefasını süremeyecek.
¹⁸ Zahmetle kazandığını
Yemeden geri verecek,
Elde ettiği kazancın tadını çıkaramayacak.
¹⁹ Çünkü yoksulları ezip yüzüstü bıraktı,
Kendi yapmadığı evi zorla aldı.
²⁰ ‹‹Hırsı yüzünden rahat nedir bilmedi,
Serveti onu kurtaramayacak.
²¹ Yediğinden artakalan olmadı,
Bu yüzden bolluğu uzun sürmeyecek.
²² Varlık içinde yokluk çekecek,
Sıkıntı tepesine binecek.
²³ Karnını tıka basa doyurduğunda,
Tanrı kızgın öfkesini ondan çıkaracak,
Üzerine gazap yağdıracak.
²⁴ Demir silahtan kaçacak olsa,
Tunç ok onu delip geçecek.
²⁵ Çekilince ok sırtından,
Parıldayan ucu ödünden çıkacak,
Dehşet çökecek üzerine.
²⁶ Koyu karanlık onun hazinelerini gözlüyor.
Körüklenmemiş ateş onu yiyip bitirecek,
Çadırında artakalanı tüketecek.
²⁷ Suçunu gökler açığa çıkaracak,
Yeryüzü ona karşı ayaklanacak.
²⁸ Varlığını seller,
Azgın sular götürecek Tanrının öfkelendiği gün.
²⁹ Budur kötünün Tanrı'dan aldığı pay,
Budur Tanrı'nın ona verdiği miras.››

---